Yolanda Castaño
“Aquí o que nos falla é que
non nos sabemos vender”, queixábase seguido o teu
patio de veciños;
pero cando chegou para o quinto dereita
aquel tipo que si o sabía facer ben,
axiña toda a comunidade comezou a tirarlle pedras dende o
balconciño.
Disco do encollemento. Galiñas da apropiación.
Se todo imaxinario cicatriza, onde están daquela os
órganos do noso esquezo?
Para levantar fixeron falta multitudes,
para botar por terra: un fato, non máis.
*
QUE É DOR
A DOR QUE DE VERAS SENTE
Teño cara de gustarme
as cousas que non me gustan.
Os labios de toda a xente
falan sen despegarse.
Isto tamén é así.
As paredes dunha gruta na que alguén, hai dez mil anos,
desdoura o natural da pedra.
Moedas, corrente alterna,
unha rapaza nada cos xenes da beleza,
toda picada de complexos.
Coma un orgasmo de Hedy Lamarr, os ollos de Nikola Tesla.
Un país onde non ser,
onde só cómpre
parecelo.
Luvas desenfundadas, sal, a máis prestixiosa
de todas as escolas de dobraxe.
O capital é o pesadelo
de quedarmos atoados na nosa capacidade simbólica.
A máis favorecedora de todas:
maquillaxe tanatoestética.
Anos de traballo voltos un pedazo de granito ecuestre.
Unha industria da miseria, as leiras do volframio.
Coma un corpo ardente que sabe, e
disimula.
Pestanas postizas de marca barata, unha imaxe
idéntica a si mesma.
Coma poesía política que se confunde
cunha autofoto fronte o espello do baño.
A metonimia do mal,
normativo dislocado.
Escenificación, menú, a escaleira de incendios do discurso.
Algo ao que lle medran raíces aéreas
e devece por volver á terra en canto hai tempo que saíu á luz;
coma os ollos das patacas.
A ollada do poema é tamén así,
filas de formigas obreiras
esmagadas para permanecer,
restos de acenos
que parecen
outra cousa.
[ + bar ]
Eso que me decís, lo sé
Melissa Phipps traducción de Lolita Copacabana
A los veinticinco años, cuando mi agorafobia volvió a atacar, Marie, mi prima favorita, me recomendó que viera al Dr. Schwartz. Se suponía... Leer más »
LOS GRANDES ÁRBOLES. Un relato sobre Juno.
Paul Scheerbart traducción de Mariana Dimópulos
Los grandes árboles iban sacudiendo cada vez más fuerte en el aire sus largas ramas, sin poder calmarse de ningún modo;... Leer más »
Nikkō, un flash
Matías Ariel Chiappe Ippolito
日々旅にして旅を栖とす。 (松尾芭蕉)
“Cada día viajo y hago del viaje mi hogar”. –Matsuo Bashō
Me habían dicho que me contactara con Hideki, al... Leer más »
Pilgrims Book House [katmandú]
Rabi Thapa traducción de Victoria Cotino
El fuego empezó subrepticiamente, lejos de los apostadores que se divertían en el bar, pero pronto trepó hasta la cocina. Alcanzó las garrafas... Leer más »